ภูมิปัญญาเกี่ยวกับ “สัตว์” ของไทย : ไก่ชนไทย

ไก่ชนไทย ปรับปรุงมาจากไก่บ้านที่มีบ้านเกิดในดินแดนแถบเอเซียอาคเนย์ มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Gallus gallus Domesticus

ไก่เป็นสัตว์เลี้ยงของชาวไร่ชาวนาไทยมานมนาน ไม่สามารถที่จะเจาะจงหลักฐานได้แจ่มชัดเนื่องจากของกินหลักของไก่หมายถึงข้าวเปลือกแล้วก็แมลงต่างๆคนภายในวัฒนธรรมข้าวก็เลยล้วนเลี้ยงไก่พร้อมกันมาพร้อมกับควายหรือโคที่ใช้สำหรับทำทุ่งนา ช่วงเวลาเดียวกันธรรมชาติของไก่เพศผู้นั้น มีความเป็นนักสู้ที่ถูกใจจิกตีกันบ่อยๆเด็กชายในอดีตกาลก็เลยนิยมนำไก่มาเล่นชนกันแล้วก็ปรับปรุงเป็นการละเล่นพื้นเมืองรวมทั้งการเดิมพันไปสุดท้าย 

โดยมีค่านิยมว่า คนที่มีไก่ชนเก่งไว้ครอง แสดงถึงบารมีและก็ความเป็นลูกผู้ชาย ช่วงเวลาเดียวกันไก่ชนในอุดมคติของอันธพาลไก่ไทย ควรมีลักษณะ “เชิงไทยไวประเทศพม่าหนังครึ้มแบบเวียดนาม” พูดอีกนัยหนึ่ง มีฝีมือสำหรับในการชนแบบไก่ชนสายพันธุ์ไทย มีความไวแบบไก่ชนสายพันธุ์ประเทศพม่า แล้วก็มีความทรหดอดทนสูงแบบไก่ชนสายพันธุ์เวียดนาม

ไก่ชนสายพันธุ์ไทย เป็นไก่ขนาดกึ่งกลาง มีนํ้าหนักโดยประมาณ ๓ กก. จุดเด่นของเชิงไก่สายพันธุ์ไทยเป็นเป็นไก่กอดไก่ล็อคกดหัวจิกตี ขณะชนจะคลุกเข้าวงในเอาหัวลอดแงะปีกปรปักษ์ แล้วหมุนเป็นวงกลมหาจังหวะ เมื่อสบโอกาสจะจิกหัวฝั่งตรงข้าม แล้วจึงกระโจนเตะ (ตี)